1_پیشرفت های کندتر: بسیاری از فناوری های پزشکی، ارتباطی و صنعتی با سرعت کمتری توسعه مییافتند. تشخیص بیماریها سخت تر بود و تولیدات صنعتی دقت و کیفیت پایین تری داشتند.

2_کارهای تکراری و خسته کننده: انسانها مجبور بودند کارهای یکنواخت در خطوط تولید، خدمات و محاسبات را به صورت دستی انجام دهند، که زمانبر و پرخطا بود.

3_تحقیقات محدودتر: بدون هوش مصنوعی، تحلیل داده های بزرگ (مثل آب وهوا، ژنتیک یا کیهان شناسی) غیرممکن یا بسیار دشوار میشد.

4_زندگی روزمره سخت تر: دستیارهای هوشمند (مثل جستجوی آنلاین، مسیریابی یا ترجمه) وجود نداشتند و انجام بسیاری از کارها به دانش و زمان بیشتری نیاز داشت.

5_کمتر به خطر می افتادیم: نگرانی های مربوط به حریم خصوصی، وابستگی به فناوری یا خطرات هوش مصنوعی کنترلنشده وجود نداشت، اما در عوض، چالشهای قدیمیتر (مثل کمبود نیروی کار یا خطای انسانی) باقی میماندند.

در کل، دنیا بدون هوش مصنوعی و رباتیک، امن تر اما کندتر، ساده تر اما پر زحمت تر بود. فناوری های امروزی زندگی ما را راحت کرده اند، اما به بهای وابستگی بیشتر به آنها! هوش مصنوعی و رباتیک دنیا را متحول کردهاند، اما هنوز جایگاه انسان به عنوان تصمیم گیرنده نهایی، irreplaceable (غیرقابل جایگزینی) است.